کد مطلب:90432 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
واژه ها «قیل الكره و الكره واحد، نحو: الضعف و الضعف و قیل: الكره المشقه التی تنال الانسان من خارج فیما یحمل علیه باكراه و الكره مامن یناله من ذاته و المكاره جمع مكره او مكروه.»: فرق بین كره با فتح و كره با ضمه، این است كه كره سختی و مشقتی است كه از خارج به انسان تحمیل می شود و كره با ضمه، آن چیزی است كه از ذات خودشان نشات گرفته است. مكاره: جمع كره و مكرهه، ناپسندها، مكروهات، رنجها و سختیها. ترجمه: پرواپیشه در برابر ناگواریها، شكیبا و بردبار است. شرح: یعنی پرواپیشه در برابر ناگواری، سختیها و رنجها بردبار است، چه سختی كه از خارج به او تحمیل شود و یا عملی كه ذاتا مورد كراهت اوست به این معنا كه [صفحه 465] روح نیرومند و پرتوان او، بر شداید و سختیها، هر چند كه توان فرسا باشد، غالب شده و وعده ی الهی در برابر شكیبان و صابران، در حق خود تحقق می دهد و یا آنكه در برابر ناپسندیها و مكروهات استقامت نموده و رفتاری ناپسند، از او سر نمی زند. بحرانی گوید: این صبر و شكیبایی او در برابر مكاره، دلیل بر همت والای او از حالات و تعلقات دنیا و امور دنیوی است. پیش از این شكیبایی پرواپیشگان در مجموعه ی عمر، به تفصیل بحث شد كه با اینجا در ارتباط اجمال و تفصیل است، با این تفاوت كه در آنجا سخن از شكیبایی آنها برابر ناملایمات روزگار و زمان بود و در اینجا بحث از سختیهای تحمیلی است كه علاوه بر سختیهای زمانه به آنها می رسد. در اینجا با اختیار به استقبال سختیها می رفتند و در آنجا اگر سختی و یا مكروهی به آنها برسد، صابر و شكیبایند. در آنجا زحمت از خود برخاسته را تحمل می كنند و در اینجا زحمت از غیر رسیده را تحمل می نمایند و درس بزرگواری و علو همت را به دیگران می آموزد، تا داوران حقیقت جو، شخصیت مردان الهی را از قدرتمندان پوشالی، جدا ساخته و درباره ی هر یك از آنها به حق داوری نمایند.
«و فی المكاره صبور»
صفحه 465.